Wciąż czekam…

Symulatory kosmiczne to jeden z moich ulubionych gatunków. Niestety, ostatnio rynek jakby o nim zapomniał. Wprawdzie trwają prace nad kilkoma projektami, jednak trudno obecnie w coś wartego uwagi zagrać. Z tym większą uwagą i niecierpliwością obserwowałem Dark Horizon – space sim przygotowany przez Quazar Studio. Trudno się więc dziwić, że kiedy tylko w sieci wylądowała wersja demonstracyjna niemal natychmiast postanowiłem ją ściągnąć.

Choć demo wylądowało na moim komputerze już w połowie tygodnia, na kosmiczną eksplorację mogłem pozwolić sobie dopiero w weekend.

Fabularnie Dark Horizon absolutnie nie wyróżnia się spośród innych pozycji tego gatunku. Znów słyszymy historię o ludziach napadniętych przez mroczną rasę. Tym razem nazywa się ona De’Khete i w błyskawicznym tempie niszczy ludzkie siedziby (cóż za zaskoczenie!). Do gry stajemy jako członek Strażników zamieszkujących Pogranicza – grupy, której udało się stłumić wpływ mroku obcej rasy tworząc nową jakość – siłę lepiej niż zwykli ludzie przystosowaną do walki z najeźdźcą. Jak później się dowiedziałem – Dark Horizon jest kontynuacją nieznanej mi Tarr Chronicles: Sign of Ghosts, w której po raz pierwszy spotykamy się z morderczymi De’Khete.

Częste nawiązania do Freespace’a jakie pojawiały się w materiałach prasowych sprawiły, że wiązałem z tym tytułem spore nadzieje. Początek jeszcze je pogłębił. Niezwykle klimatyczne, czarno-białe intro, poparte równie ładnym menu w tych samych kolorach zapowiadało coś naprawdę ciekawego. Surowość i estetyczna prostota – czyli to, co Niebieskie Łosie lubią najbardziej.

Tutorial, który zdecydowałem się rozegrać był pierwszym sygnałem, że Dark Horizon niekoniecznie musi być drugim Freespacem. Sterowanie statkiem za pomocą myszki bardziej przywodziło mi na myśl Freelancera (skądinąd również solidną pozycję). Wsparcie dla joysticka wydało mi się jakieś nienaturalne (może to kwestia konfiguracji gry?). Pozostałem więc przy myszce i uczciwie należy przyznać, że taka forma zabawy sprawdza się całkiem nieźle. Samouczkowi brakowało jednak historii. Lubię kiedy jest on w jakiś sposób wpisany w fabułę gry. Tutaj był to zwykły ciąg poleceń – poleć tu, zestrzel to i to. Nuda.

Wygląd statku i kokpitu choć nie był brzydki – nie zachwycał. Znów towarzyszyło mi wrażenie, że widziałem to już milion razy. A szkoda, bo oryginalne konstrukcje mogłyby znacznie uprzyjemnić rozgrywkę. Widać twórcom nie chciało się wysilać.

To, co zasługuje na uwagę to możliwość pełnej modyfikacji statku – kadłuby, reaktory, broń, osłony – wszystkie te elementy możemy dostosować do własnych potrzeb i stylu gry. Co więcej, poza standardowym wyposażeniem „ze sklepu” możemy skonstruować własne, jeśli tylko mamy odpowiednią ilość potrzebnych do tego komponentów.Demo gry pozwala na rozegranie 2 epizodów, składających się w sumie z 6 misji. I tu spotkał mnie wielki zawód – liczyłem na ciekawą linię fabularną, zwroty akcji, niestandardowe zadania podczas których trafimy w centrum epickich wydarzeń. Próżno szukać tu takich historii jak te związane z GTVA Colossus czy GTD Galatea w pierwszym Freespace. Do dziś pamiętam pojedynek z Shivańskim Luciferem. W Dark Horizon wszystko było takie samo – strzelanie, strzelanie i jeszcze raz strzelanie, bez zastanowienia, bez sensu.

Oczywiście – demo to zaledwie dwa epizody. Nie wiem co będzie w pozostałych, ale te zaprezentowany nam przez twórców powinny przecież zachęcać do kupna produktu. A tak nie jest. Przynajmniej w moim przypadku. Dlaczego? 6 misji, które przeszedłem sprowadzało się do jednego – atakuj wszystko co się rusza w okolicy. Niby w tle działo się coś ważnego. Ktoś atakował, ktoś się bronił, jednak przez cały czas miałem wrażenie, że gdybym się nie angażował tylko latał po okolicy nic by się nie stało, a misja i tak zakończyłaby się sukcesem.

Może wrażenie jest błędne, jednak w przypadku Freespace’a choć brałem udział w olbrzymich bitwach, w których na pewno nie byłem rozstrzygającą siłą w pełni emocjonalnie uczestniczyłem w zmaganiach. Bałem się, że mój okręt flagowy zostanie zniszczony, zażarcie atakowałem jednostki przeciwnika. Przeżywałem. W Dark Horizon było mi wszystko jedno. Gra w żaden sposób nie potrafiła mnie wciągnąć w rozgrywające się na ekranie wydarzenia. Po godzinie takiej zabawy byłem najzwyczajniej w świecie znudzony.

I to chyba jedyny, ale kluczowy zarzut wobec dzieła Quazar Studio. Od Space Simów oczekuję przede wszystkim, że wciągną mnie w swoją historię. Choćby była banalna i oklepana do znudzenia. Demo Dark Horizon tego nie zrobiło.

W tej sytuacji wciąż pozostaje mi czekać na godnego następcę Freespace’a… Ile to już lat?

A wy, graliście w demo Dark Horizon? Jakie są wasze odczucie – podobne, a może diametralnie inne?