Czarny koń – recenzja Darksiders: Wrath of War

To właśnie Wojna jest głównym bohaterem (dla kontrastu z Kopernikiem będącym kobietą) najnowszej produkcji studia Vigil Games. Darksiders to opowieść o zdradzie, błędach i próbie ich naprawienia. Historia dość uniwersalna, znana z innych tytułów, ale przy tym zaserwowana w zaskakująco smakowity sposób. W dużym uproszczeniu, stosowanym ostatnio przez prasę, Wrath of War to Zelda dla dorosłych. Jednak określenie takie jest niesprawiedliwością zarówno wobec przygód Linka, jak i podróży Wojny. Gra nie sili się na oryginalność, choć ma kilka tzw. „momentów”. Zamiast tego oferuje zestaw sprawdzonych, dobrze działających rozwiązań.

I wyszedł inny koń barwy ognia…

Obcy: Decydujące starcie

Od tysięcy lat, spokoju pomiędzy siłami Nieba i Piekła pilnuje Rada. Ostateczny los trzeciej ze stron, ludzkości, ma zostać wyznaczony w dniu Sądu, kiedy to na Ziemię przybędą Jeźdźcy Apokalipsy. Jako pierwszy na miejsce dociera Wojna, rozpoczynając eliminację stojących mu na drodze przeciwników. Coś jest jednak nie tak i, niczym w opowieściach z punktów usługowych Telekomunikacji Polskiej, szybko okazuje się, że wezwanie okazało się przedwczesne, a za całe zamieszanie obwiniony zostaje właśnie nasz bohater. Nawet on, istota uosabiająca zniszczenie, nie ma pełni władzy i zostaje pozbawiony większości umiejętności. Poprzysięga jednak wyjaśnić całe zajście i znaleźć prawdziwych winowajców.

Scenarzyści tworzący Darksiders nie tylko umieli nawiązać do wierzeń, ale i wpleść w nią własną, nie zawsze poważną historię. Nie ma tu zbyt wielu zwrotów akcji, a zakończenie okazuje się nieco przewidywalne. Niewątpliwie jednak do produkcji studia Vigil trzeba podejść z należytym nastawieniem, by dostrzec jak przyjemny tytuł wykreowali. Fakt faktem, cała opowieść – choć potrafi utrzymać uwagę gracza – jest jedynie tłem dla kilku istotniejszych elementów.

…a temu, który na nim siedział…

Wojna

Główna postać nie mogłaby pełnić swej roli, gdyby nie umiejętności bojowe. System walki okazuje się być dość przystępny, i na szczęście dla wielu, łagodniejszy od tego znanego chociażby z Ninja Gaiden II. Do dyspozycji otrzymujemy szereg combosów, jednak ich wykorzystanie to zadanie dla ambitniejszych, a każdy z pojedynków możemy rozwiązać w „trybie małpy” – przyciskając należycie często klawisz X. Polecam jednak zapoznać się z różnymi kombinacjami, ponieważ są nie tylko skuteczne, ale i zwyczajnie śliczne. Każdy z wrogów, gdy już odpowiednio przetrzepiemy mu skórę/ektoplazmę, może zostać wykończony stosownym finisherem. To jeden z powodów, dla których Darksiders nie powinno być pokazywane rodzicom. Posoka leje się tu równie gęsto, co w alejkach warszawskiej Pragi.

Ninjaaa!

Podstawowym orężem służącym do eksterminacji przeciwników jest nieodłączny miecz Wojny. To masywne ostrze oferuje też największą ilość ciosów i uników, jednak starcia ułatwiane są także dzięki kilku innym „zabawkom”. Już po pierwszych kilku etapach możemy dokupić kosę, która okaże się idealna do eliminacji otaczających nas grup pomiotów piekielnych/niebiańskich. Do naszego ekwipunku trafia też masywna rękawica, pozwalająca wyzwalać magiczne wstrząsy, stylowy pistolet, łańcuch i „shuriken dla zakompleksionych”. Przedmioty te wykorzystujemy nie tylko do pozbywania się wrogów, ale i do ułatwiania sobie całkiem długiej podróży.