Jak zostałem Punisherem

W jakimś filmie usłyszałem, że krzywd wyrządzonych rodzinie się nie wybacza. Gnucci zabijając mi rodzinę podpisali na siebie wyrok bardzo długiej i bolesnej śmierci. Poprzysiągłem sobie, że znajdę każdą kanalię, w której żyłach płynie krew tej spaczonej rodzinki i upuszczę ją, kropla po kropli.

Przesłuchuję. Nie przeszkadzać.

Nowy Jork nie jest przyjemnym, wiejskim miasteczkiem. Za każdym rogiem czają się ćpuny i wykolejeńcy. Wychodzę głównie nocami i miasto nie wygląda wtedy zbyt atrakcyjnie. Kanciaste domy, kanciaste ulice i setki przestępców, którzy sami proszą się o kulkę. Co śmieszne, czasami mówią bez otwierania ust. Cholerni magicy. Mój świat nie jest atrakcyjny. Wszystko widzę w ciemnych barwach i nie potrzeba mi do szczęścia żadnych tam wizualnych fajerwerków.

Co do przeciwników są na tyle głupi, że bez problemu mogę złapać jednego i osłaniając się nim wybić resztę bandyckiej zgrai. I tak do znudzenia. Gdyby nie to, że czasami jest ich sporo wynudziłbym się na śmierć…

Mówisz do mnie?

Nie powiem, lubię swoje zajęcie. Nie muszę dużo myśleć, a każda kolejna misja sprowadza się do siania ołowiem do wszystkiego co się rusza. Najbardziej lubię przesłuchiwać tych wszystkich społecznych wyrzutków. Straszyć ich bronią albo bić z całej siły i wyciągać im siłą z gardła cenne wiadomości. Tak…

Czasami przesadzam i spluwa niechcący wypali. Mówi się trudno i żyje dalej. Nie ma niezbędnych informacji i najczęściej najprostsza droga, jest drogą destrukcji i pożogi. Najwięcej frajdy przy przesłuchaniach sprawia mi używanie elementów otoczenia. Kiedy tylko zauważę, że jakiś sprzęt może się przydać podczas przesłuchań jednej z kanalii, nie mogę sobie odmówić tego momentu przyjemności. To zdecydowanie najmilsza chwila w mojej monotonnej robocie.

Pamiętam, jak chwyciłem bandziora, przyłożyłem mu głowę do framugi okna i waliłem kantem tak długo, aż mi wszystkiego nie wyśpiewał. Potem… Potem był już bezużyteczny.

(…) chwyciłem bandziora, przyłożyłem mu głowę do framugi okna i waliłem kantem tak długo, aż wszystko mi wyśpiewał

Zależnie od tego, w jakim stylu radzę sobie z przestępcami, dostaję różne nagrody. Nie robię tego dla głupich orderów, ale miło, że ktoś docenia moją robotę. Nowe pukawki uatrakcyjniają trochę rozwałkę, a mam w czym wybierać. Moja szafa jest pełna śmiercionośnego żelastwa.

Obędzie się bez strzału ostrzegawczego.

W zasadzie moje życie byłoby monotonne, gdyby nie przesłuchania. Napędzony żądzą zemsty zmniejszyłem populację tego miasta o połowę. Sami Gnucci okazali się niewymagającą kupą łajna. Dorwałem ich bardzo szybko, a przed kulami nie ma ucieczki. Nawet pomimo tego, że skurczybyki byli całkiem wytrzymali.

Mówią, że jestem brutalny. I co z tego? To nie M jak Miłość, tu się walczy o życie. Czasami trzeba przyładować, to nie zabawa dla dzieci. Jeżeli jesteś sfrustrowany i potrzebujesz towarzystwa – polecam swoje usługi. Szczególnie, że jestem tani – 19.99 złotych, tyle wystarczy, żeby mnie zakontraktować. Jeżeli jednak nie lubisz widoku flaków i bezmózgiej rzezi, lepiej nie wchodź mi w drogę.

Nazywam się Frank Castle. Byłem nieźle zapowiadającym się policjantem w Nowym Jorku. Mieście, w którym liczba ścierw i nieudaczników na metr kwadratowy jest wyższa niż gdziekolwiek indziej. Dopóki rodzinna Gnuccich nie weszła mi w drogę. Starali się mnie uciszyć. Zabili mi rodzinę. Kto mieczem wojuje, zginie od kuli.

Plusy

– świetne sceny przesłuchań- teksty Punishera- szybka, relaksująca jatka

Minusy

– gubiąca się kamera- monotonia