Gry

Ostatni raz „Wolny Człowiek” pojawił się na komputerach i konsolach prawie trzy lata temu. Pakiet Orange Box, którego premiera odbyła się w październiku 2007 roku, zawierał nie tylko długo oczekiwany drugi epizod Half-Life 2, ale także podstawową wersję i pierwszy dodatek. Poza nimi na płycie upchnięto także sequel Team Fortress oraz logicznego FPSa – Portal. O ile przygody Gordona F. były... standardowe, o tyle ten ostatni produkt wzbudził ogromne zainteresowanie i w krótkim czasie został okrzyknięty jedną z ciekawszych produkcji ostatnich lat.

Dlaczego uwielbiamy przygody najbardziej rozpoznawalnej bohaterki ze świata gier? Jedni powiedzą, że to świetne połączenie gry zręcznościowej, akcji i ciekawych zagadek. Inni stwierdzą, że uwielbiają wyprawy po wielkie skarby, odkrywanie tajemniczych miejsc. Jeszcze inni odpowiedzą natomiast, że po prostu mają tak, że mogą się godzinami wpatrywać w wirtualną pupę Lary. Ci ostatni nie kłamią.

Wszyscy zdążyliśmy się już chyba przyzwyczaić do tego, że autorzy gier, a w zasadzie ich wydawcy, zrobią wszystko, by wyciągnąć oszczędności z naszych portfeli. Osobiście niezbyt często sięgam po diablo drogie mikrododatki, które zazwyczaj są strasznie marne. Nigdy natomiast nie wydaje pieniędzy na nowe piosenki do gier muzycznych czy ubranka dla awatarów. Zainteresował mnie jednak inny rodzaj „rozszerzeń”, które niedawno doczekały się zapowiedzi.

Singularity garściami czerpie z innych FPSów wydanych na przestrzeni ostatnich lat. Pomysł na fabułę i jej prowadzenie - ukłon w stronę BioShock. Grafika, akcja - Wolfenstein. Przerywniki filmowe na silniku gry - Modern Warfare. Zabawy z czasem i ewentualne tego konsekwencje - Cryostasis. Czy z takiego połączenia może wyniknąć coś dobrego?

Z udanymi tytułami jest tak, że zaraz po ich wydaniu znajdują się naśladowcy. Mniej lub bardziej sprawni. Tylko nielicznym, mimo widocznych podobieństw, udaje się stworzyć nową, wyróżniającą się jakość. Czy Disciples 3 to się udało?

Co takiego jest w „zawodzie” snajpera, że praktycznie wszyscy się nim zachwycamy? Ciężko udzielić mi jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie. Dzięki rodzimej firmie City Interactive możemy jednak wcielić się w żołnierza, którego motto brzmi – jeden strzał, jeden zabity.

PlusyMinusy

Pośród sportów walki, pod względem popularności ostatnimi czasy króluje formuła Mixed Martial Arts. Mania mieszanych sztuk walki dotarła też nad Wisłę, gdy Mariusz Pudzianowski przerobił Marcina Najmana na szczotkę i dosłownie zamiótł nim ring. Trend ten dostrzegły oczywiście studia deweloperskie i podczas gdy Electronic Arts pichci swoje EA Sports MMA, THQ wydało UFC Undisputed 2010. Czy warto wejść do wirtualnej klatki z gwiazdami organizacji UFC? Dowiecie się tego z poniższej recenzji.

BioWare w ostatnim czasie zawodziło na polu dodatków do Dragon Age: Origins i Mass Effect 2. Czy studio tak zasłużone dla gatunku RPG faktycznie nie potrafi zrobić czegoś zjadliwego?

Dobrych gier szpiegowskich jest jak na lekarstwo. Dobrych czyli takich, które łączą akcję, ponadprzeciętną fabułę, świetny klimat, gadżety i kilka innych atrybutów nieodłącznie związanych z przygodami tajnych agentów. Dlatego też z niecierpliwością wypatrywałem nowego dzieła studia Obsidian – tytułowego Alpha Protocol – które miało zaspokoić mój „szpiegowski głód”. Miało ono dać mi to wszystko, przy okazji pokazując, czego można się spodziewać po twórcach Fallout: New Vegas.