Rozstrzelany Juarez

Po tym chłopaku nigdy nie można się było zbyt wiele spodziewać. Nic dziwnego zresztą – przecież to pół-Meksykaniec.

Jeden z nielicznych NPC-ów

Odkąd wyjechał w poszukiwaniu chwały i bogactwa, nikt za nim w Hope zbytnio nie rozpaczał. Gdy jednak pojawił się nagle w saloonie, rozpętało się piekło. Zginął szeryf, a wszystkie szumowiny dotychczas siedzące w knajpie stwierdziły, że nadszedł czas, by zaczerpnąć świeżego powietrza i przy okazji przejąć kontrolę nad miastem.

Po dwudziestu latach Pastor został zmuszony wyjąć ze skrzyni swoje zakurzone Colty. Wydarzenia dzisiejszego poranka uświadomiły mu, że słowa Pana, cytowane wprost z Biblii, z którą nigdy się nie rozstaje, mogą się dostać pod czaszkę oprychów jedynie poprzez małą dziurkę pośrodku czoła. Tak właśnie rozpoczyna się vendetta pośród pustkowi Dzikiego Zachodu.

Co prawda gra się w tym momencie nie rozpoczyna, gdyż głównych bohaterów jest dwóch – wspomniany wcześniej Billy Świeczka oraz brat jego ojczyma, Pastor Ray McCall, i to właśnie krokami tego pierwszego przyjdzie nam pokierować na początku – ale zabawa na dobre zaczyna się, gdy kaznodzieja wkracza na pierwszy plan. No ale zapędziłem się i złamałem odwieczne prawo recenzji – najpierw skrót fabuły.

Kim jesteś?

Billy to młody chłopak, który właśnie powraca w swe rodzime tereny po dwóch latach spędzonych na poszukiwaniu mitycznego złota, ukrytego gdzieś w okolicy Juarez. W miasteczku nikt za nim nie przepada, bo Billy miał nieszczęście urodzić się pół-Meksykaninem. Nie układało mu się zbytnio ze swym ojczymem, miał na pieńku z miejscowym szeryfem, właściciel saloonu z wielką chęcią obiłby mu facjatę, a brat ojczyma to nawiedzony dziwak, który nie przepada za nikim. Nic więc dziwnego, że biedny Billy musi się cały czas chować i skradać przed prawie każdą osobą zamieszkującą Stany Zjednoczone Ameryki Północnej.

Niestety, poza skradaniem i wspinaniem ma niewiele innych talentów. Ułomek wraca do domu, jedynie by zastać swą rodzinę zaszlachtowaną.

Ten właśnie moment na odwiedziny wybrał sobie Pastor. Widzi Billy`ego i rodzinę w kałuży krwi. Rozpoczyna się pościg za bratankiem. Gra Billym przeważnie sprowadza się do ucieczki i biegania w kucki. Trzeba się zakraść do knajpy, przekraść przez obóz bandziorów, niepostrzeżenie uciec z miasta, ewentualnie podciągnąć się gdzieś na bacie, który tacha ze sobą. Szczytem wartkiej akcji jest polowanie na zające z łuku.

Pastor to połączenie Brudnego Harry’ego i Billa Munny’ego

Pan Świeczka nie przypadł mi początkowo do gustu. Jest zwykłym tchórzem i urodzonym uciekinierem. Takie jednak najwyraźniej było założenie twórców, ponieważ wraz z rozwojem wewnętrznym tej postaci wzrastała moja do niego sympatia. Całe to chowanie się przed konfrontacją czy wspinanie na górę w poszukiwaniu piórka (!) łączy się w spójną i przemyślaną całość.

Nie ma to jak napad na pociąg.

Zwrot o 180 stopni następuje, gdy przejmiemy kontrolę nad krokami Pastora. Wielebny Ray to czołg. Pastor jest jak połączenie dwóch postaci Eastwooda – to detektyw Callahan a.k.a. Brudny Harry ze swoją bezkompromisowością i zadawaniem pytań dopiero wtedy, gdy ciała ostygną oraz Bill Munny z Unforgiven – podstarzały rewolwerowiec, który chce wrócić na ścieżkę praworządności, jednak jego natura i zaistniałe okoliczności mu na to nie pozwalają. Pobudki nim kierujące są proste i przejrzyste. Chociaż wiedziałem, że się myli – Billy wszak nie dokonał żadnej zbrodni – to jednak grając Rayem miałem nieodpartą chęć dopaść wreszcie tego przeklętego brudasa i wymierzyć mu starotestamentową karę.