Sony na Games Convention

Przed wami pierwsza część relacji z Games Convention. Nasz człowiek Bartosz Kwietniewski był na miejscu i pragnie podzielić się z wami wrażeniami. W tej części reportażu wieści z obozu SONY. Kolejna część już jutro.

Niemieckie Games Convention w Lipsku od czterech lat stara się zyskać opinię europejskiego E3 – stara się, bo pomimo wszelkich zadatków na taki tytuł, jak ogromna, nowoczesna i robiąca wrażenie hala oraz dobra lokalizacja, ciągle czegoś brakuje.

Prawie jak w Los Angeles

Najwięksi wydawcy wciąż traktują Europę po macoszemu i na GC dobrze to widać. Próżno szukać tu zupełnie nowych gier, czy oczekiwać zapowiedzi świeżych, potencjalnych hitów. Nie znaczy to jednak, że nie warto było wybrać się na GC 2006. Gier była masa, a sam klimat targów sprawiał, że naprawdę ciężko było wsiąść do powrotnego pociągu. Wiele z przezentowanych tytulów pokazano po raz pierwszy w Europie.

Piętnaście godzin jazdy pociągiem – tyle potrzebowałem, aby dojechać z Warszawy do Lipska. Potem szybka przesiadka do taksówki i po dwudziestu minutach jestem już na miejscu. Widok hali już z daleka robi wrażenie – wielka, przeszklona konstrukcja, a przed nią sztuczne jezioro. Niemcom nie można odmówić pomysłowości. Warszawska hala Expo, gdzie odbywało się Playstation Experience, po prostu blednie przy Leipziger Messe. Nie jestem jednak architektem. To co mnie najbardziej interesowało znajdowało się w środku.

PlayStation 3 w rzeczywistości prezentuje się ślicznie!

Muszę przyznać, że hale w których mieściły się stoiska z grami zostały świetnie zagospodarowane oraz urządzone. Widać, że organizatorom zależało na tym, aby było ciekawie i to się im rzeczywiście udało. Gdzie się nie skierowałem, coś się działo – konkursy, prezentacje gier na telebimach, przechadzające się hostessy, które raczej na prośbę, niż z własnej woli rozdawały gadżety, porozstawiane kanapy z podłączonymi DS-ami, PlayStation Portable i niezliczona ilość stoisk z Xboxami 360 to właśnie GC w pełnej krasie. Naturalnie najbardziej interesowało mnie jak prezentują się stoiska trzech głównych graczy na rynku, czyli Microsoftu, Sony oraz Nintendo.

Dziś kilka słów o Sony. Już na długo zanim rozpoczęły się targi było wiadomo, że firma odpuściła sobie niemiecką imprezę. Przedstawiciele koncernu oświadczyli, że PS3 na targach nie ujrzymy.

Assassin’s Creed rządzi i dzieli.

Nie ważne, że premiera konsoli już w połowie listopada – Sony ma zamiar uderzyć z wielką pompą podczas tegorocznego Tokio Game Show w Japonii. Wielka szkoda, bo na stoisku ewidentnie brakowało czegoś co przyciągnęło by uwagę na dłużej niż kilka chwil. Dość powiedzieć, że sami zwiedzający najbardziej okupowali część stoiska, gdzie za gablotką stała sobie atrapa PS3 a obok na rozwieszonych LCD prezentowano trailery potencjalnych hitów na PS3, jak Lair czy Heveanly Sword.

Wielka czarnula

Sama PS3 na żywo wygląda o wiele lepiej niż na zdjęciach. Owszem, jest duża, większa nawet od Xboxa 360, ale wykonana naprawdę porządnie. Prezentuje się bardziej nowocześnie i high-endowo niż konsola Microsoftu. Obok leżał pad, który w moim odczuciu nie pasuje kompletnie do konsoli – po pierwsze wykonany jest z matowego plastiku, a po drugie jego design nie pasuje do futurystycznych kształtów PS3. Co zatem można było robić na stoisku Sony? Gdyby nie Ubisoft i ich prezentacja Assassin’s Creed, Sony byłoby stracone.

Sony odpuściło sobie niemiecką imprezę.

Assassin’s Creed ze względu na stosunkowo odległą datę premiery prezentowany był „za zamkniętymi drzwiami”. Od razu mówię – dla mnie to absolutnie numer jeden targów. Sony ma w posiadaniu niezwykle mocną grę i jeśli plotki o jej konwersji na X360 się nie potwierdzą, posiadacze tej konsoli będą mieli dwie opcje do wyboru: albo płakać nad brakiem Assassina na X360, albo kupić PS3. To tak dobra gra!

Tytuł prezentowany był w postaci nagranej uprzednio rozgrywki, zaś stojący obok programista Ubisoftu komentował na bieżąco, co dzieje się na ekranie. Pierwsza rzecz, jaka zwróciła moją uwagę to naturalnie niesamowita grafika. Rozległy teren, w oddali miasto i nasza postać gnająca w jego kierunku na koniu. Od razu w oczy rzuca się animacja szat Altaira, protagonisty – falują na wietrze, w naturalny sposób się gną… Po prostu poezja.