Świątecznie

Pominę może opisy konsumpcyjno-kulinarne, na rzecz czegoś bardziej nas wszystkich interesującego. Po piątkowym śledziku na mieście odnalazłem się późną porą w centrum Warszawy bez wyraźnego celu i zbyt wielkiej ochoty na powrót do domu. Któryś ze znajomych szepnął mi do uszka, że z racji na szał zakupów świątecznych, na tryb całodobowy przeszedł lokalny EMPIK. Nie pozostało mi nic innego, jak szybka wizytacja.

Na miejscu okazało się, że faktycznie pracownicy EMPIKU dostali od swojego pracodawcy jedyny w swoim rodzaju świąteczny bonus w postaci pracy przez całą piątkową noc. Po zwiedzeniu części z gazetami (nudy!) i książkami (łyknąłem losowo wybranego Ludluma) dotarłem na trzecie piętro, gdzie leżakują gry i płyty z muzyką. Muzycznie się nie czułem, natomiast miałem ochotę w coś zagrać.

W przeciwieństwie do działu z książkami, gdzie niektóre półki świeciły pustkami, gier była masa. Krążyłem między regałami w poszukiwaniu czegoś interesującego, zaś obecny ze mną Gutowski przyssał się natychmiast do standu z Xboxem i jakąś grą z robotami. Wahałem się pomiędzy Il2-Sturmovik, o którym nasłuchałem się bardzo dużo dobrego od fanów symulacji, a Heart of Iron II, ponieważ na tapecie mam inną grę jej autorów, Europa Universalis II. Koniec końców doszedłem do szokującego wniosku, że ani ze mnie żaden tam pilot, ani tym bardziej strateg, bo zarówno w EU II, jak i Cywilizacji 4 dostaję w tyłek od komputera za każdym podejściem.

Jakkolwiek awiacja i strategia są mi obce, o tyle na nieco taktyki i symulacji wojennej nigdy nie kręcę nosem. Znalazłem Armed Assault, nową grę twórców Operation Flashpoint. Ze spoconymi rękami i wypiekami na twarzy, zupełnie jak w czasach liceum, pognałem do domu, żeby natychmiast naruszyć nowy nabytek, i to pomimo faktu, że była już czwarta rano. Zamiast porannej radochy przeżyłem zawód. Okazało się, że Armed Assault to jeden wielki babol.

Gra sprawia wrażenie nieskończonej – misje są zepsute, interface jest niczym labirynt, wymagania zaś powodują, że nawet na najniższych ustawieniach całość skacze jak slideshow w Power Point. Nie mogę też dojść, dlaczego czasami gra ładuje uproszczone modele bez tekstur, innym razem zaś wszystko jest okej. Po prostu kaszanka. Niestety, z racji na brak łącza internetowego, nie mogłem ściągnąć patcha, co utwierdziło mnie tylko w przekonaniu, że bez Internetu można co najwyżej położyć się w głębokim dole, umrzeć i czekać, aż ktoś miły zasypie mogiłę. Mój entuzjazm do nowych produkcji już raz spowodował, że wpakowałem się w maliny w przypadku X3-The Threat, którą również kupiłem chwilę po premierze.

Jaka z tego nauczka? Warto mieć pod ręką książkę. Ludlum wciągnął mnie bez reszty na dwa dni.

A w co wy gracie w te święta?