Widziałem Sama cień – zapowiedź Splinter Cell: Conviction

Jestem wielkim fanem przygód Sama Fishera. Poszczególne tytuły z serii Splinter Cell to jedne z moich ulubionych pecetowych pozycji. Poprzednia odsłona gry zaczęła jednak niebezpiecznie odchodzić od tego, co mi się w niej najbardziej podoba. Nocne rajdy na instalacje wroga. Przemykanie od cienia do cienia. Unikanie kamer. Gadżety. Klimat, klimat i jeszcze raz klimat. Choć Double Agent był dobry powoli zaczynałem wątpić w umiejętności i kreatywność Ubisoftu.

Conviction wyrzuca do śmieci wszystko do czego przyzwyczajały nas pierwszy trzy odsłony serii. Można powiedzieć, że świat Fishera zostaje wywrócony do góry nogami. Zwisanie głową w dół przez dłuższy czas może jednak wywołać torsje. Czy kolokwialnie mówiąc „pawia puści” każdy fan Splinter Cell po ujrzeniu najnowszej części gry? Trochę się tego obawiam.

Rogue Agent

Kto pamięta Double Agent ten wie, że Fisher wpakował się w niezłą kabałę. Kiedy wyruszał na kolejną misję, zapewne nie spodziewał się, że wkrótce będą go ścigały służby porządkowe na całym świecie. Conviction zaczyna się w dwa lata po wydarzeniach z ostatniej odsłony gry. Jesteśmy przestępcą ściganym listem gończym. Poluje na nas NSA, FBI, NBA, EA i kilka innych organizacji kryjących się za tajemniczymi akronimami. Wyczuwacie teorię spiskową? Jeśli tak to zmysł detektywistyczny was nie myli. Dopiszcie sobie punkt na swoje konto.

Sam będzie musiał skorzystać z rzeczy, której do tej pory unikał jak ognia – ludzkich mas, krążących po ulicach miast. Cień nie jest już naszym największym sprzymierzeńcem. Jest nim chaos, panika wywołana wśród przechodniów. Pomiędzy setką biegających NPCów (Ubisoft obiecuje, że silnik gry „udźwignie” taką ilość postaci na ekranie) nie wypatrzy nas nawet agent/gliniarz obdarzony sokolim wzrokiem. Teraz powinniście wyczuć drugą nutę aromatycznego Conviction. Jeśli w nosie zakręcił wam się Assassin’s Creed, to możecie sobie dopisać drugi punkt.

I have no eyes and I must see

Jako że nie jesteśmy już agentem na usługach służb specjalnych “ojczyzny hamburgera” z ekwipunku Fishera znika większość tak bardzo lubianych gadżetów. Już w Double Agent byliśmy świadkami symbolicznego rozstania się Sama z bajeranckimi goglami. Nowym przyjacielem naszego protagonisty jest kompaktowe MP5 schowane pod płaszczem. Całą resztę sprzętu będziemy musieli kupić na czarnym rynku. W tej chwili nie wiadomo jak zapłacimy za wyposażenie. Dobre słowo może nie wystarczyć do opłacenia rachunków.

Być może sprzedawców będziemy mogli wystraszyć samym wyglądem. Prowadzona przez nas postać nosi brudne ciuchy, jest zarośnięta, ma długie, przetłuszczone włosy i pachnie niczym chińszczyzna, którą kiedyś po tygodniu znalazłem za obudową komputera (jeśli w tej chwili wyczuliście Fishera to zdobywacie trzeci punkt). Wspomniane już gole zastępuje gangstersko-ziomalski kaptur zarzucony na głowę. Ubisoft podkreślą, że tym razem oddział z Montrealu postanowił pokazać najbardziej mroczną stronę duszy byłego agenta NSA. Zmieniła się nawet kategoria wiekowa nadana zapowiadanej przez mnie produkcji. Softcore’owe „Teen” (z angielskiego mięczak) zastąpiło „Mature” (z angielskiego prawdziwy gracz). Sam tym razem nie będzie unikał zabijania-przemocy. W Conviction unieszkodliwianie przeciwników albo wysyłanie ich do Krainy Wiecznych Łowów jest wręcz wskazane.

Triplicate

Tego właśnie najbardziej się obawiam. Gra może się zamienić w bezsensowną „młóckę” z elementami skradania. Choć na temat broni Ubisoft jeszcze się nie wypowiada, to wiemy, że poza wspomnianym już MP5 Sam najczęściej będzie korzystał z pięści i…otoczenia. W grze użyjemy większości przedmiotów otaczających każdego przeciętnego człowieka. Ogłuszymy wrogów gaśnicą, damy im (za przeproszeniem) w pysk drukarką, rozrzucimy stertę papieru, która na chwilę ich „oślepi” i kopniemy w klejnoty rodowe albo powalimy na glebę wrestlerskim rzutem. Możliwości ma być bardzo wiele. Najczęściej chodzi jednak o to żeby przeciwnika szybko unieszkodliwić. Nie ćwiczymy sztuk walki i nie skaczemy wokół wroga niczym poparzony. Jeśli jeden (pierwszy) cios, zagranie może zakończyć walkę to właśnie z niego powinniśmy skorzystać. Na dłuższe wymienianie się „uprzejmościami” w tym tytule nie ma po prostu czasu. Plusem gry może być wyeliminowanie głupawych motywów związanych ze znalezieniem Sama. W poprzednich częściach kiedy zobaczył nas przeciwnik misja albo kończyła się niepowodzeniem albo włączany był alarm. W Conviction bardzo często strażnicy powinni nas zobaczyć. Ale rzecz jasna nie złapać.

Nowe mieszkanie Sama

W tym momencie dochodzę do elementu, który najbardziej mnie zabolał. Na Xboxie 360 gra będzie korzystała jedynie z trzech przycisków na padzie (kto poczuł to samo ukłucie w sercu co ja, ten może sobie dopisać czwarty punkt). Choć nie wiemy jak sprawa zostanie rozwiązana na pececie, to na konsoli odpowiadają one za „agresję”, „interakcję” i „pozostawanie niewidocznym” (w oryginale „stealth”). Podawane są oczywiście ich przykładowe zastosowania. Załóżmy, że stoicie za stołem. Po wciśnięciu klawisze agresywnego przewrócicie mebel. Interakcja pozwoli podnieść go. Dzięki opcji stealth schowacie się pod nim. O dziwo w jakiś sposób rozwiązanie to sprawić ma, że grający nie będzie dysponował ograniczonymi możliwościami. Wręcz przeciwnie. Tym razem możliwości mają być w zasadzie nieskończone. Kluczem do tego ma być interaktywne otoczenie. Praktycznie każdy jego element będziemy mogli w jakiś sposób wykorzystać (jeśli teraz wyczuliście „ściemę” to macie piąty punkt). Wspominałem już, że te większe możliwości spowodowały, iż sam nie może wykonać szpagatu w wąskim korytarzu ani kucnąć w dowolnej chwili? Jeśli nie to teraz to robię. Widać w Montrealu żeby kucnąć trzeba znaleźć właściwe miejsce i wcisnąć przycisk na padzie.

Tajemnice

Niezbyt wiele mogę powiedzieć na temat oprawy dźwiękowej Conviction. Ubisoft nie wypowiada się na jej temat a ja pomimo tego, że przez dobre 20 minut wpatrywałem się w screenshoty z gry, nie dowiedziałem się niczego ciekawego o muzyce i dźwiękach z gry (jeśli teraz wyczułeś, że jestem kretynem to zdobyłeś szósty – ostatni – punkt).

Waszyngton. Odkryliśmy Amerykę

Firma o dziwo nie chwali nowego czy chociaż ulepszonego engine’u. Na pewno sporo pracowano nad realistyczną animacją. Ruchy Sama, interakcja z otoczeniem mają wyglądać jak sceny z filmu. Wiadomo też, że poprawiono cienie, z których i tak niespecjalnie będziemy korzystać. Cały system oświetlenia ma w zasadzie sprawić, że wydamy z siebie kilka ochów i achów. Reszty musimy się domyślić przeglądając te kilka obrazków, którymi Ubisoft podzielił się z prasą. Wielką tajemnicą są również misje, które będziemy przechodzili. Na pewno przez pewien czas szaleć będziemy w Waszyngtonie. Tyle zdążyliśmy wywnioskować nawet bez podpowiedzi twórców gry. Czy Fisher ruszy w świat? Jak przekroczy granicę skoro jest ścigany? Tajemnica w tym przypadku jest tak wielka, że zajął się nią telewizyjny Wołoszański (podobno też były agent jak Sam – może się znają?). Odrobinę dziwi mnie brak większej ilości konkretnych wiadomości na temat pozycji, którą w sklepach prawdopodobnie zobaczymy już na początku przyszłego roku.

Wielki eksperyment

Splinter Cell: Conviction mnie, wielkiego fana serii, póki co zaskakuje. Z jednej strony powiew świeżości, eksperymentowanie, odrzucenie tego, co uczyniło poprzednie odsłony tak dobrymi tytułami może być ryzykownym, ale opłacalnym posunięciem. Z drugiej strony może być i tak, że zmiany okażą się kompletnie chybionym pomysłem – niewypałem. Martwi mnie niewielka ilość screenshotów, materiałów filmowych i oficjalnych informacji na temat tej produkcji. Gdy dodaję do tego przełożoną na przyszły rok premierę, to zaczynam się martwić. Jestem jednak optymistą. Przy czterech poprzednich częściach gry bawiłem się znakomicie. Wierzę, że i ta okaże się przebojem. Ubisoft rzadko zawodzi graczy. Pozostaje mi więc wypatrywać Conviction i trzymać kciuki za ten tytuł. W szóstej części wróćmy jednak do już sprawdzonych rozwiązań OK Ubi?

Jeśli zdobyłeś wszystkie sześć punktów to śmiało możesz nazwać się fanem serii. Ok ten „test” jest słaby – mimo to w nagrodę za zdobycie kompletu oczek odblokowujesz przycisk „Poleć To”. Teraz użyj na nim lewego przycisku gryzonia.