Wielki powrót?

Maxa Payne’a po ośmiu latach od premiery pierwszej części z czystym sumieniem można nazwać klasykiem. Klasykiem, który zna chyba każdy szanujący się gracz. Tytuł stworzony przez fińskie studio Remedy Enterteinment opowiadał niezwykle mroczną historię nowojorskiego gliniarza, tytułowego Maxa, który swą pracę okupił śmiercią rodziny. Gra przedstawia jego drogę do odkupienia i zemsty – tytułowy bohater musi bowiem oczyścić się z zarzutów o zabójstwo swego przyjaciela, agenta jednej z rządowych agencji oraz pomścić śmierć żony i dziecka. Musi też rozwiązać zagadkę, która ściągnęła na niego te wszystkie nieszczęścia.

Niezwykle mroczna, rewelacyjnie opowiedziana historia, z klimatycznymi komiksami (przypominającymi mi nieco kreskę Enki Bilala) zastępującymi filmowe przerywniki wciągnęła mnie bez reszty. Wisienką na torcie był rewolucyjny tryb bullet time, który od tego momentu na stałe zagości w świecie gier.

Produkcja Finów wywarła na mnie tak wielkie wrażenie, że do dziś pamiętam przenikający mnie dreszcz kiedy w jednym z poziomów, w narkotycznej wizji, główny bohater idzie krwawymi ścieżkami pośród nicości, słysząc przeszywający płacz swojego dziecka. To jedna z najbardziej sugestywnych, jeśli nie najlepsza scena jaką znam ze świata gier komputerowych.

Zachwyt nad pierwszą częścią sprawił, że nie zastanawiałem się nawet przez chwilę nad tym czy sięgnąć po jej kontynuację wydaną w 2003. Apetyt podsycał wiele mówiący podtytuł – The Fall of Max Payne. I choć instalując drugiego Maxa byłem pełen obaw, nie zawiodłem się. Remedy znów stanęło na wysokości zadania tworząc przede wszystkim świetną historię. Wyłącznie dodatkiem była jak zwykle wyśmienita oprawa graficzna, choć mało kto zwracał na nią uwagę śledząc w skupieniu perypetie tytułowego bohatera.

Po zakończeniu zabawy z drugą częścią nastawiłem się na oczekiwanie na kontynuację. Niestety ta nie nadchodziła, co gorsze, Remedy zajęło się zupełnie nowym projektem (Alan Wake), który choć zapowiadał się intrygująco miał jedną podstawową wadę – nie był trzecią częścią przygód nowojorskiego gliny.

Max kazał na siebie czekać 6 długich lat, jednak wszystko wskazuje na to, że już wkrótce powróci na nasze komputery i konsole. Wiadomość ta zelektryzowała nie tylko mnie, ale i wielu z was czego można się domyślać po licznych komentarzach pod obwieszczającym tą wiadomość newsem. Choć wiadomość to bez wątpienia dobra wciąż pozostaje masa wątpliwości, które powstrzymują nieco moją końcową radość.

Pierwsza to obawa wynikająca ze zmiany producenta. Remedy wciąż pracuje nad Alanem Wake dlatego też za produkcję wzięło się studio Rockstara. Wybór to oczywiście nienajgorszy o czym świadczą fenomenalne wyniki sprzedaży GTA IV jednak czy uda się im zbudować równie dobra fabułę jak w poprzednich dwóch częściach? Czy Max podąży drogą wielu produkcji, które po szumnych zapowiedziach okazały się marnymi popłuczynami swoich poprzedników? Pozostanie to tajemnicą do dnia premiery. Na razie jesteśmy skazani na strzępki informacji pochodzących od Sama Housera. Nadzieje może budzić informacja o tym, że Max będzie jeszcze bardziej cyniczny i zgorzkniały. Nada to historii dodatkowego posmaku. Nie wiem natomiast jak interpretować zapowiedź, że będziemy świadkami ostatniej szansy na zbawienie głównego bohatera? Co może oznaczać ta enigmatyczna deklaracja? Czy ostatecznie dokonamy wyboru, po której stronie stanie tytułowy bohater – dobra czy zła?

Wątpliwości budzi również termin wydania gry. Według zapowiedzi miałaby ona się ukazać pod koniec tego roku. Czy po 6 latach milczenia w błyskawicznym tempie dowiemy się i otrzymamy trzecią część tej kultowej pozycji? Doświadczenie każe wątpić, choć 6 lat to dostatecznie dużo, żeby doprowadzić produkcję do fazy końcowej. Czy już na gwiazdkę zanurzymy się w mroczny świat Maxa Payne’a? Kto wie.

Jaki powinien być nowy Max? Czego oczekujecie po tym tytule? Czy faktycznie ma szanse ukazać się jeszcze w tym roku?