Witam wszystkich po długiej obecności!

Jak na razie pisanie idzie mi chyba całkiem nieźle, skoro do tej pory pisałem tam, a teraz pisze też tu. Oczywiście pisania tam nie zamierzam porzucać jednak nie przeczę, że to całkiem fajne uczucie pisać tu – na własnym blogu. W sumie powiem Wam, że nazwa „blog” źle mi się kojarzyła… Głównie z ludźmi pustymi jak dzwon i dwunastolatkami zaśmiecającymi Internet różnorakimi ploteczkami, których i tak nie czyta nikt, poza innymi dwunastolatkami. A jednak, jak pokazała Valhalla blog blogowi nie jest równy. Valhalla, miejsce, gdzie słowo „blog” można pisać przez duże „B”.

No właśnie, witam Was w nowej roli. W sumie na Valhalli jestem już dość długo. To już ponad rok. No tak, jeden powie, że długo, drugi, że nie. Od 3 stycznia 2007 roku jestem tu znany głównie z dwóch rzeczy: Komentarzy długości Trylogii Sienkiewicza, na które narzekają dysponujący ograniczonym czasem Wikingowie oraz absolutnej miłości do Deus Ex, bez którego nie może istnieć żaden dłuższy komentarz mojego autorstwa. Zapewniam, że ani jedno ani drugie w wypadku blogów się nie zmieni – wpisy będą długie (no, ten pewnie wyjdzie krótszy bo to wstęp do działalności) i do każdego postaram się, w miarę możliwości, sprytnie wpleść Deusa – co z resztą bez większego wysiłku już mi się tutaj udało.

Przez ten rok bytności na Valhalli w zasadzie się od tego miejsca solidnie uzależniłem. Niezależnie od tego co robię, jeśli tylko jestem przy komputerze to zawsze znajdzie się chwila, by odświeżyć stronę (otwartą niemal non stop) i zobaczyć co nowego na Drakkarze. Potem napisać koment (albo chociaż dwa) i zobaczyć, że minęło pół godziny albo i więcej. Czy to zdrowe?… Jasne, że tak. Wszystko jest zdrowe dopóki się nie przedawkuje. Uzależniłem się zresztą nie tylko od samego czytania i pisania na naszym ulubionym serwisie ale też, do czego przyznaję się bez bicia, od obserwowania jak pod moimi postami rosną stosy plusów. Oczywiście może się wydawać, że to moje rozrośnięte ego. Cóż… po części tak, ale jest też ważniejszy powód. Dzięki temu widzę, że to co napisałem podoba się reszcie społeczności. A to dla mnie ważne – ostatecznie gdybym chciał sobie poględzić dla samego ględzenia (właśnie to robisz przyp. Katmay) to stanąłbym przed lustrem albo napisał na kartce i schował sobie do szufladki. Do czego zmierzam? Ano do tego, że mam nadzieję, iż moje felietony będą Wam się podobać tak samo, jak moja dotychczasowa działalność, a może nawet bardziej. Czego sobie i Wam życzę. A czego możecie się spodziewać po moim blogu?

Przede wszystkim prawdopodobnie rantów. Rantów, rantów i jeszcze raz rantów. Poza tym wszelkiej maści podsumowań – wywiadów, trailerów, różnorakich tekstów, ale też naszego życia na Valhalli. Poza tym tekstów „od środka”. Może nie tak rozbudowanych jak „Technikalia”, ale z pewnością nie zamierzam omijać tego tematu – w tym kwestie mniej techniczne w rodzaju projektowania gier. Krótko mówiąc wszystko z czym się do tej pory w tym temacie zetknąłem. Do tego OpenSource, Linux i pytania w rodzaju „dlaczego nie ma tu w co grać”. Wbrew pozorom pytanie jest bardziej skomplikowane niż „mało userów, więc się nie opłaca robić gier”. Pozwolę sobie pewnie również na trochę wróżenia z fusów lub komentarzy do ostatnich wydarzeń. Choć tak naprawdę to wszystko wyjdzie w praniu i ciężko przewidzieć co przyniosą kolejne wpisy.

Musze Wam powiedzieć, że jestem bardzo szczęśliwy w związku z tym, że dorwałem się do blogowego fotela. Słowa takie jak „zaszczyt” pasują tu idealnie. Zdaję sobie jednak sprawę, że to też spora odpowiedzialność – po prostu trochę inna ranga. To samo czułem pisząc „Technikalia”. Lekki stresik. Może trema? Ciężko powiedzieć. Nie zmienia to jednak faktu, że cieszę się jak dziecko w czasie Gwiazdki. Obiecuję, że zrobię wszystko, żeby spod moich palców wychodziły jak najciekawsze wpisy blogowe, które pomogą rozsławić Valhallę na cały Internet… Oj, patetycznie się robi. Skończę lepiej bo zaczyna mnie ponosić. Wypatrujcie mnie na stronie głównej! Ale to fajnie brzmi, hehe.