Znikaj za horyzontem – recenzja gry Fuel

O Fuel mówiło się w ostatnich miesiącach bardzo dużo. Zachłystywano się oficjalnymi informacjami o tym, że tytuł ten ma mieć największą arenę zmagań pokrywającą ponad 5 tysięcy mil kwadratowych (czyli około 14 tysięcy kilometrów kwadratowych), gra trafiła nawet do Księgi Rekordów Guinnessa. Wszystko pięknie powiecie? A i owszem. Fuel był najbardziej wyczekiwaną grą wyścigową tego roku. Czy spełnił oczekiwania? Do naszej redakcji trafiła wersja na konsolę Sony Playstation 3. Czas zatem założyć kask i ochraniacze.

Gdzie jest Wall-E?

Uwaga…

Osobiście do Fuel’a byłem nastawiony dość sceptycznie. Po przygodzie z Pure, grze, która dała mi sporo radości miałem na jakiś czas dosyć gier wyścigowych. Poza tym nie mogłem wykrzesać entuzjazmu dla produkcji za którą stoi studio odpowiedzialne za produkcje dla dzieci. Tak jest! Ostatnimi dziełami Asobo Studio, czyli dewelopera Fuel były gry: Wall-E oraz Ratatouille. Jeśli macie młodsze rodzeństwo lub własne dzieci to z pewności kojarzycie obydwa tytuły oparte na kinowych licencjach. Dopiero informacja, że większość pracowników Asobo to byli ludzie z upadłego w 2002 Kalisto Entertainment, które miało na swoim koncie miedzy innymi Ultimate Race Pro sprawiła, że żywo zainteresowałem się „Paliwkiem”. To była słuszna decyzja ponieważ Fuel wyróżnia się na tle konkurencji nie tylko ogromnym terenem na którym możemy hasać do woli potężnymi pojazdami. Nowy tytuł firmowany przez Codemasters ma jeszcze fabułę. W dodatku całkiem rozbudowaną.

Fallout w wersji Lajt?

Kilka razy zetknąłem się z opinią jakoby Fuel był „Falloutem na kółkach”. Ot takimi wyścigami w postapokaliptycznym klimacie nawiązującym do słynnej serii gier. Od razu należy zaznaczyć, że jest to spore nieporozumienie, które zostało rozdmuchane albo przez rozentuzjazmowanych dziennikarzy… lub jest zabiegiem marketingowym. Panowie z Asobo Studio, mówiąc delikatnie sami chyba nie byli pewni czego chcą. Oto według twórców w grze przenosimy się do alternatywnej rzeczywistości w której rodzaj ludzki kompletnie zdewastował swoją piękną planetę. Globalne ocieplenie sprawiło, że warunki pogodowe stały się nie do zniesienia, a połacie (byłych?) Stanów Zjednoczonych zamieniły się w pustkowia. Ludzie szukając schronienia wycofali się do miast – enklaw w których dzięki nowym, alternatywnym źródłom energii podtrzymywane jest życie milionów. No dobrze, ale co z resztą planety, a w tym konkretnym przypadku z Ameryką Północną? Jak już wspomniałem piękne USA zostało zdewastowane. Na szczęście obyło się bez nuklearnego holokaustu i podczas zabawy w Fuel nie wyskoczy nam z krzaczorów żaden super mutant z karabinem Gatlinga w łapach. Ot po prostu pustkowia stały się… pustkowiami na których fanatycy sportów ekstremalnych postanowili urządzić sobie wyścigi. Wygrana? Liczy się relikt zamierzchłych czasów, czyli ropa, benzyna. Paskudne pozostałości paliw kopalnych.

W lewo?

Tak mniej więcej wygląda sfera fabularna gry Fuel. Niestety należy podkreślić, że dla samej rozgrywki ma to znaczenie absolutnie marginalne. Francuzi z Asobo mimo rozbudowanej historyjki skupili się wyłącznie na samych wyścigach, przemieszczaniu się pomiędzy strefami za pomocą umiejscowionych na pustkowiach Helipadów z których potężne śmigłowce przetransportują nasz pojazd do kolejnej strefy (oczywiście nie wszystkie są dostępne na raz). Dlatego też w śródtytule użyłem określenia „Lajt”. Fuel to postapokaliptyczny festyn i orgia wyścigów. Nie wiem dlaczego twórcy nie zdecydowali się pójść w stronę totalnej dystopii rodem z Mad Maxa, opakować to zgrabną fabułą o przetrwaniu jednostki (czyli naszego kierowcy), który walczy w okrutnym świecie z innymi desperatami o krople cennej benzyny. Mówiąc krótko – Fuel to tylko wyścigi. Oczywiście jest dość ciekawie – ścigamy się na czas, możemy wyzwać na pojedynek helikopter (tak, tak!) rajd po bezdrożach. Mamy też klasyczny pojedynek na szosie – w opcji Seek and Destroy musimy odnaleźć na mapie przeciwnika i zdezelować mu brykę.

Ściernisko…

Owszem, trzeba przyznać to szczerze, że w Fuel wszystko to odbywa się z ogromnym potencjałem i rozmachem, który nieco przeraża, ale w ostatecznym rozrachunku kupujemy lub zdobywamy tylko nowe kaski, ubranka oraz pojazdy. No właśnie, a czym jeździmy w Fuel?

Od przybytku głowa boli

Szyja boli…

Dla podtrzymania dobrego wrażenia powinienem teraz skłamać i napisać, że „zaliczyłem” wszystkie wehikuły zawarte w Fuel. Niestety to nie byłaby prawda. Pojazdów w grze jest około 70. Do naszej dyspozycji oddano motocykle, quady, dragstery, potężne trucki, modne ATV (także trójkołowce). Są nawet przerobione amerykańskie SUVy dostosowane do paskudnych, terenowych warunków. A jeśli ktoś chce poczuć prawdziwą prędkość to może także zasiąść za kierownicą potężnego „Muscle Car”.

Oczywiście wybór pojazdu jest kluczowy do osiągnięcia sukcesu. Motocykl z koszem nie nadaje się na dynamiczny wyścig serpentynami dróg, a SUV, czy ciężarówka na polnych drogach i wertepach będzie nie do opanowania. Z osobistego doświadczenia mogę powiedzieć, że najprzyjemniej po wirtualnych bezdrożach Ameryki podróżowało mi się na jednośladzie.